we aint goin' down like this

Lydia Leanne Williamson

lat 17, ravenclaw, VII, burzowa chmura

    Budzisz się. Powoli otwierasz oczy. Przez chwilę widzisz przed sobą spokojne morze, które cię uspokaja, które sprawia, że zapominasz o wszystkich swoich troskach. A później ktoś ciągnie cię w dół i zaczynasz spadać.
   I pośród ciszy słychać tylko rozdzierający krzyk duszy.
      Spadasz powoli, choć tobie wydaje się, że szybujesz. Spadasz coraz niżej, a ciemna toń z każdą sekundą jest coraz bliżej. Spadasz, a wystające skały rozdzierają twoją skórę, choć wcale tego nie czujesz. Nie czujesz już nic. Ale to przecież nic złego. Chcesz po prostu zapomnieć, chcesz się od wszystkiego odciąć, chcesz choć przez chwilę poczuć się szczęśliwa tak jak wtedy, gdy miałaś siedem lat, całe życie przed sobą i myślałaś, że jest ono wiecznie kolorowe i radosne. Minęło jednak dziesięć lat i nic nie jest takie, jak myślałaś. Za dużo bólu, za dużo cierpienia, za dużo wszystkiego. Spadasz więc z uśmiechem na ustach ku upragnionej wolności.
   I tak ciemna toń porwała duszę.

Toniesz. Woda otacza cię ze wszystkich stron, spycha cię na dno, wlewa się do płuc, gdy próbujesz wziąć wdech. Nawet nie próbujesz się wydostać, bo wiesz, że nie dasz rady. Jesteś za słaba, nie umiesz walczyć. Wyszło szydło z worka, czyż nie? Wszystkim wmawiałaś, że jesteś silna, że sama dasz sobie radę. Odpychałaś od siebie innych mówiąc, że nikt nie jest ci potrzebny. Prawda jednak była taka, że się bałaś. Bałaś się do kogoś przywiązać. Bałaś się zaufać. Bałaś się tego bólu, który zostaje, gdy ukochana osoba cię zostawi, porzuci, zrani, jakbyś była tylko zabawką. A teraz zostałaś sama. Nie masz nikogo, kto mógłby ci pomóc. Nikogo, kto by cię wyciągnął.

I dusza umarła w samotności, płacząc krwawymi łzami.

Teraz jest już za późno. Za późno, aby naprawić błędy. Za późno, aby się wrócić. Za późno, aby wybrać inną ścieżkę. Z martwą duszą chadzasz własnymi ścieżkami, będąc cieniem innych. Jesteś jak duch, którego nikt nie widzi i którym nikt się nie przejmuje. Jesteś jak powietrze, którego inni potrzebują do życia, lecz przypominają sobie o tym dopiero, gdy go zabraknie. Jesteś, ale cię nie ma. Żyjesz z dnia na dzień bez celu, bez planu na przyszłość, jak głupia licząc, że los się do ciebie uśmiechnie. Nie łudź się jednak, twój los to twoje zatracenie. Ono nie przyniesie ci nic dobrego, jedynie więcej bólu i rozczarowań.

Nie przejmuj się.

Żyj i nie żałuj.

lay down like a naked dead body

...................................................................................................................

Dzień dobry wieczór. Karta kiedyś, gdzieś tam była.
Cytaty - Nico Vega, zdjęcie - tumblr.com, a na nim niejaka Teresa Oman.